Studenten in de wijk: van ‘moetje’ naar de moeite waard 

In deze blogreeks lees je over de ervaringen van onderzoekers Elizabeth en Patrick van tijdens hun onderzoek in Wielwijk. Dit is de derde blog. De eerste blog lees je hier, en de tweede blog hier!

“De gemeente wil weten of u grip heeft op uw geldzaken.”  Als je zo wordt aangesproken op straat, wat is dan je eerste reactie? Precies – “Dat gaat ze niks aan.” 

Toch zijn er in Wielwijk meer dan 300 bewoners in gesprek gegaan over geld. En dat dankzij een groep tweedejaars studenten Sociaal Werk van het DaVinci College. Sommigen van hen zagen de activiteit in eerste instantie als een moetje, maar de meesten waren aangenaam verrast toen zij uit de wijk terugkwamen. 

Verhalen verzamelen 
Nog voor de zomervakantie begon de samenwerking tussen de opleiding Sociaal Werk en de Alliantie Dordrecht. Doel: bewoners van Wielwijk drie korte vragen stellen over geldzaken. Wat in eerste instantie eenvoudig lijkt, blijkt in de praktijk een spannende uitdaging. 

De studenten kregen vooraf oefeningen, opdrachten en een kick-off van Mirjam Karsten, coördinator van de Alliantie Dordrecht. Toch liep de sfeer bij de eerste kennismaking in het buurtcentrum niet over van enthousiasme. De studenten zagen de opdracht vooral als een moetje. Contact maken op straat, aanbellen bij onbekenden, praten over geld? Liever niet. 

De schrik slaat mij, Elizabeth, om het hart. Hoe kon ik deze jonge mensen laten voelen hoe belangrijk hun rol was? 

Van verplichting naar verbinding 
Tijdens een kort rollenspel ontdekten we de blinde vlek: de studenten begonnen met “De gemeente wil weten…” en dat werkte averechts. Bewoners zijn huiverig. Logisch. Wie praat er nou graag over geld, zeker met een vreemde? 

Dus draaiden we het om. Dit ging niet over beleid, maar over mensen. Over luisteren. Over écht contact maken. Toen viel het kwartje. Studenten begonnen te begrijpen dat hun vragenlijst meer was dan een opdracht – het was een uitnodiging tot gesprek. 

“Ik ga dit gewoon netjes doen,” zei een van hen. En dat deed ze – net als de rest van de groep.   

300 verhalen 
Die middag kwamen de studenten enthousiast terug. Verrast zelfs. Ze hadden veel meer gesprekken gevoerd dan gedacht. Mensen wilden wél praten – als je maar oprecht luistert. 

Niet alleen deze eerste groep, maar ook de tweede en derde lichting studenten gingen de wijk in. In totaal meer dan 300 ingevulde vragenlijsten, met hulp van wijkpartners en QR-codes op flyers (zelfs bij de apotheek). 

De resultaten? Een genuanceerd beeld. Veel Wielwijkers kunnen hun geldzaken goed regelen. Maar er zijn ook mensen die (sterker) afhankelijk zijn van familie. En ook mensen die echt worstelen met rondkomen.   

Leerzame les 
Voor de studenten was dit meer dan oefenen met gesprekstechnieken. Ze ontdekten hoe gevoelig een onderwerp als geldzaken kan zijn, en hoe je daar als sociaal werker op kunt anticiperen. 

En voor ons? Een waardevolle les over motivatie: geef mensen handvatten, benadruk de betekenis (van een vragenlijst) en moedig aan om écht verbinding aan te gaan met bewoners. Dan worden zelfs ‘moetjes’ de moeite waard.