Cookievoorkeuren
InstellingenIk ga akkoord

Blog: Wie zijn die bobo’s?

Werkplaats Sociaal Domein Zuid-Holland Zuid | Blog: Wie zijn die bobo’s?

Gepubliceerd op : 07 december 2021

Vertrouwen. Je kunt de krant niet openslaan of er staat wel iets over in. Het vertrouwen in de politiek en in de overheid is tot een dieptepunt gedaald. Een naoorlogs record, naar het schijnt. Nog maar 30% van de Nederlandse bevolking zegt de politiek en overheid te vertrouwen. Dat was anderhalf jaar geleden nog zo’n 70%. De coronacrisis zal daar zeker mee hebben te maken. Politici en deskundigen die in de media elkaar tegenspreken en de legitimiteit en de logica van maatregelen steeds opnieuw in twijfel trekken, geven niet het beeld dat zij de zaak onder controle hebben. En de kabinetsformatie laat ook al geen goede indruk achter.

Het wantrouwen in de politiek is niet nieuw. Al jaren wordt er gesproken over de kloof tussen politiek en de burger. En er wordt van alles ondernomen om die kloof te verkleinen. Burgerinitiatieven. The Right to Challenge. Wijkraden. Burgerraden. De decentralisaties beloven nabijheid. Verhalenbanken en stadswandelingen moeten politici en beleidsmakers de dagelijkse werkelijkheid van mensen in een kwetsbare positie bijbrengen.

Biedt dat soelaas? Onlangs liep Maud (naam is veranderd) met beleidsmakers, managers en professionals door een wijk. Allemaal waren zij na hun werk gekomen om te zien, te horen en te ruiken wat daar nu echt speelt. En terwijl iemand een prachtig verhaal houdt over wat een instantie allemaal doet voor ouders en kinderen is er ineens paniek en commotie in de straat. Beter kun je het niet treffen, zou je zeggen. Dit gebeurt bijna dagelijks. Maar tot grote verbazing en ook ergernis van Maud reageerde niemand in de groep. 

Men keek even op en luisterde beleefd verder naar het ‘smooth verhaal’ over al het goede dat door de instantie werd ondernomen. Maud zelf ging er wel op af en kalmeerde de vrouw die in paniek was. Toen zij de volgende dag nog even langs ging om te vragen hoe het ging, vroeg de vrouw haar: ‘Wie waren die Bobo’s van gisteren?’.

Opmerkelijk. In alle paniek waren de ‘bobo’s’ haar onmiddellijk opgevallen. Wat kwamen die hier doen? Welke indruk laten zij achter door in het geheel niet te reageren of enige interesse te tonen? Bevestigen zij met hun houding niet het bestaande beeld ‘dat er toch niet naar hen wordt geluisterd’?

Dat burgers zich niet meer gehoord, gezien en begrepen voelen, is een onbedoeld gevolg van waarop we de verzorgingsstaat organiseren. Professionals moeten de wet voor iedereen in gelijke mate toepassen. Tegelijkertijd vraagt dit toepassen van hen om rekening te houden met de individuele omstandigheden en maatwerk te leveren. Om het maatwerk te reguleren en rechtsongelijkheid tegen te gaan, ontstaan steeds meer regels en procedures waaraan we moeten voldoen. Volgens bestuurskundige Willem Trommel leidt dit ’gulzig bestuur’ er zelfs toe dat de overheid zich gaat bemoeien met hoe we ons leven willen leiden. We hebben weliswaar eigen regie, maar die moeten we wel op een bepaalde manier nemen.

Wordt het niet tijd dat de overheid haar vertrouwen in de burger herstelt in plaats van andersom en de bal weer bij de burger te leggen? De Chinese filosoof Lao Tse wist het al: Wie geen vertrouwen in anderen stelt, zal ook nimmer het vertrouwen van anderen winnen.

Een wandeling alleen blijkt daarvoor niet genoeg.


Richard de Brabander is lector Dynamiek van de Stad bij Hogeschool Inholland


Dit artikel is onderdeel van:

Op de hoogte blijven? Schrijf u in voor de nieuwsbrief!

Door je te abonneren op onze nieuwsbrief ga je akkoord met onze privacyverklaring.